Sunday 17 February 2013

நானிங்கு நீயோ?

ஆழ்நிலை தவமாய்
கணினித்திரையில் உன் விரல்கள்
பரபரப்பாய் இயங்கி கொண்டிருக்க…
உன் சிந்தனை சிதறல்களை
உயர்த்திய புருவங்களோடு
கழுத்தை கட்டிக்கொண்டு ரசிக்கிறேன் நான்...!

அதெப்படி?
வார்த்தைகளின் கோர்வைகள்
உன்னிடத்திலே மயக்கம் கொண்டு
அப்படி கிறங்கிப்போய் கிடக்கின்றன?

நீ நினைத்த மாத்திரத்தில்
நினைத்த உருவத்துள் சுலபமாய்
கூடு விட்டு கூடு பாய்ந்து விடுகிறாய்...!
நானோ என்னிடத்திலும்
கொஞ்சம் கவனம் வையென
காது கடித்து என் பக்கம் திருப்புகிறேன்...!

கிழக்கே கரம் விரிக்கும்
கதிரவனும் தோற்றான் போ...
உன் பார்வை அனலினிலே
நெருங்கி வந்து எரிந்து சாம்பலாக
நானொன்றும் சாதாரணமானவளா என்ன?

இறந்த சாம்பலுக்குள்ளிருந்தே
மேலெலும் பீனிக்ஸாய்
என்னையே உயிர்ப்பித்துக் கொண்டுன்
மடியில் அமர்வேன் நான்...!

கைகள் மாலையாய் கோர்த்திருக்க
கெஞ்சும் கிள்ளையாய்
ஒரு அரைப்பார்வை பார்கிறேன் நான்...
ம்ஹும்... அசைவில்லையே உன்னிடத்தில்...!
கோபத்தின் வீரியம் மட்டும்
உதட்டோர சுளிப்பில்
பனிகட்டியாய் உருகிக் கொண்டிருக்கிறது...!

ஓய்வெடுக்கா கரங்களினால்
என் கரம்பற்றி உன் நெஞ்சில் பதிக்கிறாய்...
இதென்ன?
உன் விரலசைக்கும் வேகத்திலே வீழும்
உன் சுயம், கோபம், காதல்,
பொறுப்பு, நேர்மை, கனிவு என
அத்தனை கலவைகளுக்கும்
நானே பிம்பமாகி போகிறேன்?

ஆயுளும் முடிந்துவிட்டால் தான் என்ன?
ஆகாயம் இருக்கும் வரை வாழ்ந்திருப்போமென
பக்கத்து வீட்டு வானொலியும்
நமக்காகவே அறிவித்துக்கொண்டிருக்கிறது...!

மனதோடு ஒரு ராகம்...!

வான் விட்டு பிரியாத நிலவாய் நாமும்
வாழ்வோடு இணைந்து ஒரு பயணம் செல்வோம்...!

தோழனாய் நீ வந்த காலம் மாறி
என் உயிரோடு கலந்திட்ட மாயம் என்ன?

கார்முகில் பொழிகின்ற மழையை போலே
என் மனதோடு நீ ஒரு ஜாலம் செய்தாய்...!

கிழக்கினில் உதித்திட்ட சூரியன் போலே
வந்தது நமக்குள்ளே உறவின் பந்தம்...!

கண்மூடி திறக்கின்ற நொடியில் நீயும்
என் நரம்போடு ஓர் இசை மீட்டிச்சென்றாய்...!

கனவுக்குள் புகுந்தென்னை திருடிக்கொண்டே
சலிக்காமல் நீயும் ஓர் காவல் செய்தாய்...!

விழிபார்த்து அல்ல, என் உணர்வின் வழி நீ
ஊடுருவிக்கொண்டே என் இதயம் அடைந்தாய்...!

என் நாடி நரம்பெங்கும் சிலிர்த்தது கொண்டே
புகுந்திட்ட உன்னை நான் முழுதாய் உணர்ந்தேன்...!

எத்திசையும் நிறைந்து நிற்கும் காற்றைப் போலே
என் சுவாசம் முழுதும் நீயாய் நிறைந்தே கொண்டாய்...!

இளங்காலை சிரிக்கின்ற வெண்பனிக் கொண்டு
என் தேகம் முழுதுமாய் சிலிர்க்கச் செய்தாய்...!

நீரோடை பிரதிபலிக்கும் பிம்பமாய் நானும்
நீயாக உருமாறி உன் உயிரில் கலந்தேன்...!

இனி நமக்குள் பிரிவொன்று என்றும் இல்லை
உயிர் கோர்த்து வாழ்வோம் என் வாழ்வே நீ வா...!

Tuesday 5 February 2013

தீண்டத்தகா விலைபொருள்...!

நம் கண்கள் மோதிக்கொண்டதால்
காதல் பற்றியதென்று கவிபாட துணியவில்லை நான்...!

பார்த்துக்கொண்டோம்,
முறைத்துக்கொண்டோம்,
பின் ஏனோ சிரித்தும் கொண்டோம்...!

மூளையின் தூசுபடிந்த மூலையில்
பளிச்சென்று ஏதோ ஒன்று படபடத்துக்கொண்டது...!

படபடத்து சென்றது பச்சைக்கிளியின்
ரெக்கையென நான் நினைத்திருக்க,
பறந்து சென்ற வவ்வாலோ
தலைகீழாய் விதிமாற்றி சிரித்தது...!

நீ ரோஜா மலர் என்றாய்...
பாதுகாப்பாய் முட்களை வெட்டித்தள்ளியபடி...!

மான் குட்டியின் மறுபிறவி நீ என்றாய்...
வேங்கையொன்றாய் எனக்காக காவல் இருந்தபடி...!

உன்னை எடுத்துரைத்த தந்தை
எனக்கு இற்றுப்போன கோடாலியானார்...
அதட்டி உருட்டிய தாயோ
எனக்கு சொக்கட்டானாய் மாறிப் போனாள்...
தாய் மறந்தேன், தந்தை மறந்தேன்,
கூடி குலவிய உறவுகள் மறந்தேன்...!

தேவதூதனாய் நீ என் கைப்பிடித்து
அணைத்துக்கொள்கிறாய்...
உன் முதுகின் பின்னால் எட்டிப்பார்த்த
சாத்தானின் உதடோ கள்ளத்தனமாய் சிரித்துக் கொண்டது...!

உன் நிழல் தீண்டுமிடம்
சுவர்க்கம் என்றே அடியெடுத்து வைத்தேன்...
புதைமணலாய் நீ என் பாதம் தாங்குவாய் என்று அறியாமல்...!

அவசர அவசரமாய் நீ நடத்திய
காதல் நாடகம் முற்றுபெற்றதாய் அறிவிக்கப்பட்டு,
அடுத்த அத்யாயம் உடனே துவங்கப்பட்டது...
மான் வேட்டை நடத்தும் வேடர்கள் மத்தியில்...!

இச்சைகள் கொண்டு பெண்மை ருசிக்கும்
பேய்களின் மத்தியில்
என் இதயம் பிடுங்கி
முள் படுக்கையில் தள்ளிவிட்டுப் போகிறாய்...!

தடுமாறி விழுகிறேன்,
காற்றடிக்கும் திசையெல்லாம் இழுத்துச் செல்லப்படும்
நூலறுந்த பட்டமாய் திசைமாறி போகிறேன்...
எச்சில் ஊற பின்தொடர்கிறது,
சதைத்தின்னும் பிணங்களின் கூட்டம்...!

செத்தும் நடக்கிறேன், வலித்தும் படுக்கிறேன்...

வாழ்க்கை கொடுக்கிறேன் என
என் மேனி வருடிக் கொள்கிறான் ஒருவன்...
காசு எறிந்து விட்டு
அலட்சியமாய் பிடித்திழுக்கிறான் மற்றொருவன்...!

இங்கு நான் இரையாகி கொண்டிருக்கிறேன்,
நாளும் பொழுதுமாய் விலையாகிப் போகிறேன்...!

நீ விதைத்துச் சென்ற விதையொன்று
இன்னுமோர் சிதையேற துடிக்கிறது...!
ஆண் என்றால் அவனொரு தரகன்...
பெண் என்றால் அவள் மற்றுமோர் பந்தயப் பொருள்...!

வேறு கண்ணோட்டம் தோன்றுவதில்லை உங்களுக்கு...
உங்கள் பார்வையில் நான் ஒரு விலைமகள்...!
என் சமூகம் ஒரு தீண்டத்தகா விளைநிலம்...
நீங்கள் தீண்டி விளையாடி விட்டுச் செல்லும் பொழுதுகள் நீங்கலாக...!

முதல் ஸ்பரிசம்...!

இது உனக்கும் எனக்குமான
முதல் ஸ்பரிசம்…!

உன்னை என்னிடத்தில்
கையளித்தவன் முகத்தை பாரேன்…
தான் ஆண்மகனென்று நிரூபித்த திமிர்…
ஒற்றை கண்ணடித்து
என்னை பரவசமாய் பார்க்கிறான்…!

உன் பிஞ்சு தீண்டல்,
உன்னை பதியம் செய்தவனின் செல்ல சீண்டல்
இரண்டும் சேர்ந்து
உலகம் மறக்க வைக்கிறது என்னை…!

நம்மை தவிர
நம்மை சுற்றி இருந்தவர்கள்
மாயமாய் மறைகிறார்கள்…!

உன் பிஞ்சு விரல் பற்றுகிறேன் ஆசையாய்...
அதே நேரம் ஈரம் உணர்கிறேன் நெற்றியில்…!

உன்னை அணைத்த நான்...
நம்மை அணைத்த அவன்...
உன்னோடு அவன் மார் சாயும் போது
முதுகில் படர்கிறது எனக்கான நிம்மதி…!

எத்தனை ஜென்மம் காத்திருந்தேனோ
உன் பிஞ்சு முகம் காண..!

உன்னை முத்தமிட மனம் தவிக்கிறது,
என் முரட்டு உதடுகள்
உன்னை காயப்படுத்தி விடுமோயென
தயக்கம் எட்டிப்பார்க்கும் முன்
என்னவனின் முரட்டு மீசை
உன்னை அழுத்தமாய் கொஞ்சத் துவங்குகிறது…!

சட்டென என்னுள் எட்டிப்பார்த்தது பொறாமையா?
வெடுக்கென அவன் தலை மயிர் பற்றி இழுக்கிறேன்...!

அப்படியே சாய்ந்து
என் கழுத்திலும் முத்தமிடுகிறான்…
இந்த நிமிடம், இந்த நொடி,
அவனின் காதல், அவனின் காதல் பரிசாய் நீ...!

அன்பு மகளே... உணர்ந்துகொள்,
இது காமமில்லை, காமம் தாண்டிய பந்தமடி நீ...
சுவாசித்துக்கொள்...
நமக்கான பந்தம் இதுதானென்று...!

எங்களின் காற்றுப் புகா இடைவெளிக்குள்
புகுந்து விட்டவள் நீ…
இன்னும் இன்னும் எங்கள் பந்தம்
ஈர்த்துக் கொள்ள காந்த விசையாய் ஜனித்தவள் நீ…!

கட்டுக்கடங்கா ஆசையோடு
களைத்திருக்கும் கண்களால் உன்னையே
பருகி கொண்டிருக்கிறேன் நான்…
நீயோ, என்னிடத்தில் சேர்ந்து விட்டேனென
நிம்மதியாய் ஒரு செல்ல கொட்டாவி விடுகிறாய்...!

என் உள்ளங்கை பற்றி இதமாய் அழுத்துகிறான்
உன்னை விதைத்தவன்...
அப்படியே உன் வாயில் வழிந்த எச்சில் தொட்டு
ரசித்து சுவைக்கிறான் திருடன்…!

உன்னைக் காட்டி நான் அவனை தவிர்ப்பதும்..
உன்னை கொஞ்சி அவன் என்னை வெறுப்பேத்துவதும்
தொடரும் நிகழ்வுகளாய் என்றென்றும்...!

செல்ல கோபங்களும் போலி முறைப்புகளும்
இனி வழிநடத்திச் செல்லட்டும்
நம் வாழ்க்கை சுவாரசியங்களை...!