வெற்றியின் பொழுது

முந்தாநேத்து, அதான் 20/02/2015, காலைல எட்டு மணிக்கு சோம்பலா கார்த்திக்கு போன் பண்ணினா, நீ நேசனல் கான்பெரென்ஸ் போகலையான்னு கேட்டார்.
...............

ஆமா, முந்தா நேத்து திருநெல்வேலில ஒரு நேசனல் கான்பரன்ஸ்... என்னோட கைட் ரெண்டு வாரத்துக்கு முன்னாடியே அது பத்தி வந்த சர்குலர காட்டி, நீ போயிட்டு வான்னு சொன்னாங்க. அதுல குடுத்துருந்த காண்டாக்ட் நம்பருக்கு கால் பண்ணி, அப்ஸ்ட்ராக்ட் அனுப்ப லாஸ்ட் டேட் இருபதுன்னு போட்டுருக்கே சார், எப்படி ஒரே நாள்ல எல்லா அப்ஸ்ட்டாக்ட்டும் பிரிண்ட் பண்ணி புக் போடுவீங்கன்னு சந்தேகமா கேட்டேன். நாங்க அதெல்லாம் போட மாட்டோம், ஐ.எஸ்.பி.என் நம்பரோட ப்ரோசீடிங் மட்டும் தான் போடுவோம், இப்ப அப்ஸ்ட்டாக்ட் கேட்டது சர்டிபிகேட்ல உங்க டாபிக் எழுத மட்டும் தான்னு சொன்னார்...

அப்ஸ்ட்டாக்ட் இல்லாத நேசனல் கான்பெரென்ஸ்சா, அதுவும் ஸ்பாட் ரெஜிஸ்ட்ரேசனா, போங்கயான்னு அப்பவே ஒரு அலுப்பு வந்துடுச்சு. போகணும்னா கடைசியா போகலாம்னு அத பத்தின நினைப்பையே தூக்கி தூரமா வச்சுட்டேன்.

போன வாரத்துக்கு முந்தின வாரம் ஸ்டுடென்ட்ஸ்கிட்ட போய் இந்த பத்தி சொன்னேன். யார் எல்லாம் இதுல பேப்பர் ப்ரெசென்ட் பண்ண போறீங்க? போறீங்கனா என்ன டவுட்ஸ்னாலும் என் கிட்ட கேக்கலாம், கண்டிப்பா கிளியர் பண்றேன்னு சொன்னேன். ஒரு புள்ளையும் வாயத் தொறக்கல. எனக்கும் சரியா இன்ட்ரெஸ்ட் இல்லையா, சரிதான்னு விட்டுட்டேன்.

போன வாரம் மூணு நாள் காலேஜ் பக்கம் நான் போகல. ஏனோ கடுப்பா இருந்துச்சு. வெள்ளி கான்பரன்ஸ், நான் வியாழன் காலேஜ் போறேன், எல்லா புள்ளைங்களும் சுத்தி வளைச்சுட்டாங்க. மேடம், நாங்க பேப்பர் ப்ரெசென்ட் பண்ணப் போறோம், எப்படி பவர்பாய்ன்ட் ஸ்லைட்ஸ் போடுறது, எப்படி நோட்ஸ் எடுக்குறது, சொல்லிக் குடுங்கன்னு ஒரே குடைச்சல். சரி, சரி, அமைதி, ஒவ்வொருத்தரா வாங்கன்னு ஒவ்வொருத்தரையும் கூப்ட்டு சொல்லிக் குடுத்து, ப்ரெசென்ட் பண்ணப் போற பத்து பேருக்கும் ஆல் தி பெஸ்ட் சொல்லிட்டு சாயங்காலம் வீட்டுக்கு வர லேட் ஆகிடுச்சு.

நான் போகவேணாம்னு அப்பவே முடிவு பண்ணிட்டேன்...
...............

கார்த்திக் கிட்ட கேட்டேன், அப்டினா போயிட்டு வரவான்னு.. மணி அப்பவே எட்டு. எப்படியும் எட்டரைக்கு கிளம்பினா பத்தரைக்கு திருநெல்வேலி போய்டலாம். அவர், இதென்ன கேள்வி, உடனே கிளம்பி போன்னு சொன்னார்.

சுறுசுறுப்பா எழுந்து, கடகடன்னு கிளம்பி, கிளம்புறப்பவே மாமாவுக்கு கால் பண்ணி, நாம காலேஜ் போகல, திருநெல்வேலி போறோம், உங்க பையன்கிட்ட இருந்து லேப்டாப் வாங்கிட்டு வந்துருங்கன்னு சொல்லிட்டு, எட்டரைக்கு மாமா வந்து சேர, கார்ல ஏறி உக்காந்தேன்.

இதுவரைக்கும் எந்த ப்ரிபெரேசனும் இல்ல, ஏன், எதை பத்தி பேசப்போறோம்ன்னு ஐடியா கூட இல்ல. திடீர்னு எனக்கு கொஞ்சநாள் முன்னாடி நான் ஸ்டுடென்ட்ஸ்கிட்ட டிஸ்கஸ் பண்ணின ஒரு விஷயம் நியாபகம் வந்துச்சு. அது தான் எறும்புகள் பத்தினது.

முந்தாநேத்து வரைக்கும் எறும்புகள் மேல பெரிய ஈர்ப்புகள் இல்ல. திடீர்னு வந்துச்சு பாருங்க அதுங்க மேல ஒரு பாசம், கடகடன்னு லேப்டாப்ப ஆன் பண்ணி, எம்.டி.எஸ் எடுத்து மாட்டி, நெட்டை கனெக்ட் பண்ணி எறும்புகள் பத்தின தகவல படிக்க ஆரம்பிச்சேன். எறும்புகள் கிட்ட இருக்குற ஆன்டி-மைக்ரோபியல் ஆக்டிவிட்டி பத்தின ரிசெர்ச் இந்தியாவுல ரொம்ப குறைவு... எனக்கு அதுல ஒரு ஸ்பார்க் கிடைச்சது. பவர் பாய்ன்ட் ஓப்பன் பண்ணி கடகடன்னு ஹிண்ட்ஸ் எடுத்துட்டு முடிச்சுட்டு லேப்டாப் ஆப் பண்ணி ரிலாக்ஸ் பண்ணிகிட்டேன்.

நான் நேசனல் கான்பெரென்ஸ் ஸ்பாட்க்கு போய் சேரும்போது மணி பத்தே முக்கால். உள்ள ஒருத்தர் கெஸ்ட் லெக்சர் குடுத்துட்டு இருந்தார். நம்ம புள்ளைங்க எங்க இருக்காங்கன்னு தேடினேன். நம்ம புள்ளைங்கள பத்தி நமக்கு தெரியாதா, லாஸ்ட் வரிசைல தேடினா, அட, அங்க இருக்காங்க நம்ம பசங்க. மெதுவா பின்னால போய் ஒரு ஹாய் சொன்னேன். அவங்களுக்கு எல்லாம் ஒரே ஆச்சர்யம். மேடம், வாங்க, உக்காருங்க, நினச்சே பாக்கலன்னு ஆள் ஆளுக்கு சலசலக்க, பேசிட்டு இருந்தவர் ஒரு கணம் பேச்சை நிறுத்திட்டு எட்டிப் பாத்தார்.

ஷ்..ஷ்.... இது கான்பெரென்ஸ் ஹால், நாம அப்புறமா பேசுவோம், சைலென்ட்டா பேச்சை கவனிங்க, மரியாதையா ஹிண்ட்ஸ் எடுங்கன்னு கொஞ்சம் மிரட்டல் பாணில சொன்னேன். இங்க வந்தும் நம்மள விடலயானு தலைல அடிக்காத குறையா அவங்க நொந்துகிட்டாலும், ஹிண்ட்ஸ் எடுக்க ஆரம்பிச்சுட்டாங்க...

அப்படி இப்படி அதெல்லாம் முடிஞ்சி பனிரெண்டரைக்கு பிள்ளைங்க பேப்பர் ப்ரெசென்ட் பண்ண ஆரம்பிச்சாங்க. சும்மா சொல்லக் கூடாது, என் புள்ளைங்க செம டேலேன்ட்டட் தான். ஒருத்தி ப்ரெசென்ட் பண்ணிட்டு வந்ததுமே சூப்பர்ன்னு கை குடுத்தேன். எல்லாம் நீங்க நேத்து என்னை திட்டுன திட்டுல வந்தது மேடம்ன்னு சொன்னா. ஹஹா... அதென்னவோ தெரியல, இந்த புள்ளைங்கள நான் என்ன திட்டு திட்டினாலும் பின்னாலயே வரும்ங்க... நம்ம ராசி அப்படி போல...

அப்புறமா, லன்ச் முடிச்சி, நான் மேடை ஏறினப்ப மணி ரெண்டு. கார்ல வச்சு ரெடி பண்ணின பவர்பாயின்ட்ட பென் டிரைவ்ல காப்பி பண்ணி, எல்.சி.டி ப்ரொஜெக்டார்ல கனெக்ட் பண்ணி எறும்புகளோட ஒரு ரவுண்ட் போயிட்டு வந்தேன். ஏழு நிமிச ப்ரெசென்ட்டேசன், மூணு நிமிஷம் அவங்க கேட்ட கேள்விகளுக்கு எல்லாம் பதில் சொல்லிட்டு கீழ இறங்கினப்ப ஒரு காலேஜ் ஸ்டாப் ஓடி வந்து, எறும்புகள்ல இருந்து நீங்க ஆன்டி-மைக்ரோபியல் ப்ராடக்ட் எடுத்துருக்கீங்களா, கேன் ஐ கெட் தி ப்ரோசீஜர்ன்னு கேட்டதும், இனிமேல் தான் ஆரம்பிக்கப் போறேன்னா சொல்ல முடியும், இட்ஸ் ஆன் தி ப்ராசஸ் மேம், டெப்னிட்லி வில் கிவ் யூ லேட்டர்ன்னு சொல்லி எஸ்கேப் ஆகிட்டேன்.

சரி, லேட் ஆகிடுச்சு, கிளம்பலாம்னு பாத்தா, புள்ளைங்க ஓடி வந்து மேடம், கடைசி வரை இருந்துட்டு போங்க, ப்ரைஸ் கிடைக்கும் மேடம்னு சொல்ல, புள்ளைங்களா, ப்ரைஸ் எல்லாம் உங்கள மாதிரி யூ.ஜி, பி.ஜி படிக்குரவங்கள என்கரேஜ் பண்ணத் தான் குடுப்பாங்க, எங்களுக்கு இல்லன்னு சொல்லிட்டு நிஜமாவே லேட் ஆகிடுச்சுன்னு ஒருவழியா சமாளிச்சு கிளம்பிட்டேன்...

நான் யூ.ஜி, பி.ஜி படிக்குறப்ப இந்த மாதிரி கான்பெரென்ஸ் வெறித்தனமா கலந்துப்பேன். சில இடங்கள்ல ப்ரைஸ் குடுப்பாங்க. அப்போ எல்லாம் கண்டிப்பா ஏதாவது ஒரு ப்ரைஸ் தட்டிட்டு வந்துருவேன். கடைசியா எம்.பில் பண்ணப்ப ஒரு திருவள்ளுவர் சிலை முதல் பரிசா கிடச்சுது.
....................

நாலரைக்கு வீடு வந்து சேர்ந்து, கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் ஆகி, குட்டி தூக்கம் போட்டுட்டு இருந்தப்ப அஞ்சரைக்கு திருநெல்வேலில இருந்து போன். மேடம், எங்க ரெண்டு பேருக்கு ப்ரைஸ் கிடைச்சிருக்கு மேடம்ன்னு...

பின்ன, அவங்க எல்லாம் என் புள்ளைங்களாச்சே.... நாளைக்கு காலேஜ் போனதும் கண்டிப்பா என்னை மொய்ச்சுக்குவாங்க... என்ன ஒண்ணு, அவங்க ட்ரீட் குடுக்குறதுக்கு பதிலா என்கிட்டயே ட்ரீட் ஆட்டைய போட்ருவாங்க... நாளைக்கு எதுக்கும் காலி பர்ஸ் கொண்டு போறது எனக்கு நல்லது....

பின் குறிப்பு: நேசனல் கான்பெரென்ஸ்க்கும் போட்டோல இருக்குற இந்த எறும்புக்கும் என்ன சம்மந்தம்னு கேக்காதீங்க, முந்தாநேத்து ப்ரௌஸ் பண்ணும்போது, பட்டுன்னு மனச கவ்விடுச்சு இது...