அம்மா மடி தேடி ஓடுறப்போ....

இன்னிக்கி அம்மாவோட நினைவு நாள். அவ எங்கள விட்டு போய் மூணு வருஷம் ஆகிடுச்சுன்னு இன்னும் நம்ப முடியல. நானெல்லாம் அம்மா கூட ஒட்டி ஒட்டி இருந்தது ரொம்ப குறைவு. ரொம்ப சந்தோசமா இருக்குறப்போ ஓடி வந்து அம்மா கழுத்த கட்டிக்கிட்டு கன்னத்துல ஒரு முத்தம் குடுத்துட்டு மறுபடியும் ஓடிடுவேன். ஆனா தம்பி அப்படி இல்ல, அவனுக்கு தூங்கணும்னா அம்மா மடி வேணும், ராத்திரி அடுத்த ரூமுக்கு போகணும்னா அம்மா கூட போகணும், அம்மா எங்க போனாலும் முந்தானைய புடிச்சுட்டே போவான். அவனோட பாதுகாப்புன்னு அவன் நினைக்குறது அம்மாவ தான். நானே இவ்வளவு கஷ்டப்படுறேனே, அவன் அப்போ எவ்வளவு பீல் பண்ணுவான். என்னால அம்மாவ நினச்சா உடனே உடைஞ்சு போய் அழ முடியுது, ஆனா அப்பாவும் தம்பியும் என்ன பண்ணுவாங்க?

அம்மா போனப்போ நான் அவ்வளவா அழல, திடீர்னு புடிச்சு கிணத்துல தள்ளி விட்டா ஒரு ஷாக் இருக்குமே, அப்படி இருந்துச்சு எனக்கு. அப்புறம், போக போக பழகிட்டேன்.


நேத்து அம்மா நியாபகம் ரொம்ப வந்துடுச்சு, என் அம்மா நியாபகம் என்னை ராத்திரி தூங்க விடுமான்னு புலம்பிட்டே இருந்தேன். அதுக்கு கார்த்திக் எனக்கு சொன்ன ஆறுதல் இது....

அவர் எனக்கு குடுத்த சந்தோசம், ஆறுதல், கண்ணீர், உற்சாகம் எல்லாத்தையும் உங்க கூடவும் பகிர்ந்துக்கணும்னு ஒரு பேராசை. இந்த வார்த்தைகள் முழுசா எனக்கே சொந்தம்ங்குறதால இத இங்க போஸ்ட் பண்ண எனக்கு முழு உரிமையும் இருக்கு. அதனால அவர் என்ன சொன்னார்ன்னு நீங்களும் படிங்க....

கார்த்திக் சொன்னது
........................................................

“இந்த பூமி உருவாகியதென்னமோ மண்ணும் மரங்களும் மலைப்பிண்டங்களிலாலும் தான்... ஆனால் வாழும்மிவ் வுயிர்களை எல்லாம் கட்டிஎழுப்பி அரவணைத்து உறவு பூண்டு உயிர் வளர்த்ததெல்லாம் அன்பும் அரவணைப்புமாலும் தான்.

நீ எனக்கு அறிமுகமானது ஒரு நல்ல தோழியாக... அதுமுதல் உன்னோடு பழக்கம். பரஸ்பரம் நம் இருவருக்குமான நட்பின் பகிர்தல்களில் இருவரையும் நன்கறிந்து கொண்டோம். உன்னைப்பற்றிய உன் விம்பத்தை ஓரளவு தெரிந்து வைத்திருப்பவன் நான், எப்போது உன் குரல் உடையும், எப்போது உன் கோபம் விம்மும்,... எந்த நேரம் நீ ஆர்ப்பரிப்பின் களிப்பில் மகிழ் கொள்வாய் எல்லாம் எல்லாம் ஏதோ கொஞ்சமாய் உணர்ந்தவனாக நான் இருப்பது எனக்கு மகிழ்வான விசயமே...!

எனக்குத் தெரியும் நாளைய நாள் உனக்கு மகிழ்ச்சியினைத் தந்ததாய் இருக்காது என்பதும், அதே நேரம் உனக்குள்ளே உறைந்து கிடக்கும் உன் அம்மாவின் நினைவுகளை மீள எழுப்பி பரவசத்தின் பிடியில் உன்னை ஆழ்த்தி கொந்தளிக்க வைக்குமென்பதும் எனக்குத் தெரியும்.

எவ்வளவோ முறை வியந்திருக்கிறேன் நீ எத்தனை தைரியமுடைய பெண் என்பவள் என்பதனிலும் எத்தனை மனிதாபிமானம் மிக்கவள் என்பதனிலும். உனக்கும் எனக்குமான நாத்திக , ஆத்திக விவாதங்களில் நாம் இருவருமே தோற்றதில்லை..

அரசியல்,கலை,இலக்கியம்,ஏன் மருத்துவம் கூட பேசுவேன் . இவையெல்லாவற்றிலும் கரைகடந்தவளானாலும் அமைதியாய் கேட்டுக்கொண்டிருப்பாய் பின்னுன் கருத்துக்களைக்கூற.. எப்படி வாய்த்ததுன் பொறுமை.

எல்லா பிள்ளைகளைப்போலேயும் உன் அன்னை உன்னை வளர்த்தெடுக்கவும் இல்லை என்பதனையும் அறிவேன். இதே நாளில் சில ஆண்டுக்கு முன் அவர் உயிரோடு இருந்திருப்பார்.. இப்போது இல்லை அவர் என்று இந்த ஊர் சொல்லும் வார்த்தையில் உண்மையில்லை... ஆம் நிச்சயமாய் அவர் நீ நட்டுவைத்த மாஞ்செடியின் நிழல் பரப்பி கிளைவிரித்து நாளை உன் வரவுக்காய் காத்துக்கிடக்கிறார்.

உங்கள் இருவருக்குமான அன்பின் தாய்மையின் உறவினை கேட்கும் போதெல்லாம் எனக்குள் பொறாமையுணர்ச்சி மேலெழுந்து உடைவதை தவிர்க்க முயல்வதே இல்லை. நீ கொடுத்து வைத்தவளென்பதால் உனக்கு அப்படி வாய்த்ததில் பிழைகளே இல்லை... ஆனால் இத்தனைச் சீக்கிரம் உனக்கிந்த பிரிவைத் தந்துவிட்டு போனாரென்னும் வருத்தம் எனக்குண்டு.

காயத்ரி உன் உலகத்தில் பிரவேசித்த நண்பனாய்த்தான் இதை எழுதுகிறேன்... துக்கங்கள் ஒருபோதுமுன்னை ஸ்திரப்படுத்தாது. உடைந்தழுவதின் மாற்று உயரப்பறக்கும் உன் மகிழ்வுகளை கொண்டாடுவதிலிருக்கின்றது .. எப்போதும் தன்மகள் கலங்கித்தவிப்பதை அவர் விரும்பி இருக்கமாட்டாரென்றே என் எண்ணம்.

மனம் முழுக்க பாரத்தைச் சுமக்கத்துவங்கியிருப்பதாய் சொல்கிறாய்... அவை பாரமல்ல உனக்குள்ளேயான தாய் தேடும் சேயின் தவிப்பென்பதும் உனக்குத் தெரியும் ஏன் நான் மேலே கூறிய அத்தனையையும் நானா பேசுகிறேனென்ற வியப்பில் கூட இதனை வாசித்துக்கிடப்பாய் என்பதுமெனக்குத் தெரியும்...

எனக்கென்னம்மோ உங்கம்மா உன்னோட ரூபத்தில் தான் இருக்காங்கன்னு பல நேரம் தோணும். ஏதோ சொல்லனும்ன்னு தோணூச்சு சொல்லிட்டேன்.,.. வரட்டுமா! “
...................................................................................................................................................

பாத்தீங்களா, படபடன்னு கொட்டி தீத்துட்டு வரட்டுமான்னு கிளம்பிட்டார். புரிஞ்சுக்குற மாதிரி ஒரு நல்ல தோழமையோட தோள் கிடச்சா அப்புறம் நமக்கு வேற என்னங்க கவலை??????

கவலை எல்லாம் மறந்தாச்சு. அம்மாவ பாக்கவும் கிளம்பியாச்சு. என்னது அம்மாவையா? னு கேக்குறவங்களுக்கு...... ஆமா, அம்மாவ தான். எப்படின்னு வந்து சொல்றேன். இப்போ பை பை...