ஆண் பெண் உறவு

கொஞ்ச நாளாவே இங்க நடக்குற விசயங்கள பாத்தா ஒண்ணும் சொல்றதுக்கில்ல. ஆளாளுக்கு ஒரு பொண்ணுனா இப்படி தான் இருக்கணும், அப்படி தான் இருக்கணும்னு அறிவுரை சொல்றாங்க. இவங்க கிட்ட எல்லாம் நாம வாக்குவாதம் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தா தான் புடிச்ச முயலுக்கு மூணே கால்னு தலைகீழா நிப்பாங்க...

ஆனாலும் ஆண் பெண் உறவு, கற்பு சம்மந்தமான விஷயங்கள் பத்தி ஏனோ சொல்லணும்னு தோணுது.

இத நான் எழுதணும்ன்னு நினைக்குறதுக்கு காரணம் என் அம்மா. ஸ்கூல் படிக்குறப்ப ரொம்ப சுதந்திரமா இருந்தேன். பொதுவா இயற்கைய ரசிக்குறது எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும். கூடவே தனிமையும் பிடிக்கும். ஆனா அதுக்கு அப்புறம் ஏற்பட்ட உடல்நிலை கோளாறினால என்னால பகல்ல வெயில்ல வெளில போக முடியாது. தல சுத்தும். அதுக்காகவே இருட்ட ஆரம்பிச்சுட்டுனா காரை எடுத்துட்டு எங்கயாவது ஆத்தங்கரை, இல்ல குளத்தங்கரை ஓரமா நிறுத்திட்டு இருட்டுலயும் அத எல்லாம் ரசிச்சுட்டு இருப்பேன். ஏதாவது மரக்கிளை, இல்ல வரப்பு மேட்டுல உக்காந்துட்டு இருப்பேன்.



என்னோட சொந்தக்காரங்க எல்லாம் இதுக்காக நிறைய திட்டுவாங்க. அம்மா கிட்ட போய் ஒரு பொம்பள புள்ளைய இப்படி அந்தி நேரத்துல இப்படி தனியா வெளில விடுறியே, காலம் கெட்டுக் கிடக்கு. ஏதாவது ஒண்ணு ஆகிட்டா யார் பதில் சொல்லுவான்னு கேட்டா அம்மா அவங்க கிட்ட வெறும் புன்னகைய மட்டும் தான் பதிலா தருவா.

இதுவே ஏன்மா, அப்படி நிஜமாவே எனக்கு ஏதாவது ஆகி, என்னை எவனாவது ரேப் பண்ணி கொன்னுட்டா என்ன பண்ணுவன்னு கேப்பேன்.

“என் பொண்ணு சுதந்திரமா வளர்ந்தவ. அவளுக்குன்னு ஒரு மனசு இருக்கு. அவ எப்படி இருக்கணும்ன்னு அவளுக்கு தெரியும். அவளுக்கு தனிமை பிடிச்சிருக்கு. பகல்ல போக முடியாததால ராத்திரி போறா. அப்படி போறதால அவளுக்கு ஏதாவது ஆச்சுனா சம்பவம் நடக்குறதுக்கு அட்லீஸ்ட் ஒரு பத்து நிமிசத்துக்கு முன்னாடியாவது அவ சந்தோசமா இருந்துருப்பா. எனக்கு அவளோட அந்த சந்தோசம் தான் முக்கியம். இன்னொன்னு, அவளுக்கு அப்படி ஆகிடுச்சுன்னு அவள மூலைல உக்காந்து அழுதுட்டு இருக்க விட மாட்டேன். நல்ல சுடு தண்ணியில உடல்வலி போக குளிச்சுட்டு போய் வேலைய பாருன்னு அனுப்பி வச்சிடுவேன்னு சொல்லுவா. சரி, கொலை நடந்துடுச்சுனான்னு திருப்பிக் கேட்டா சாவு எப்ப வரும் எப்ப வரும்னு எதிர்பாத்துக்கிட்டு இருந்தவளுக்கு இப்ப சாவு வந்துடுச்சுன்னு நினச்சுட்டு போறேன்னு சொல்லுவா. அப்படி நடந்துடுமோ இப்படி நடந்துடுமோன்னு பயந்துகிட்டே வீட்டுக்குள்ள உயிரோட பூட்டி வச்சு தினம் தினம் கொல்லுறதுக்கு இருக்குற வரைக்கும் அவ சுதந்திரமா இருந்துட்டு போகட்டுமேம்பா...

ரேப் பண்ணினா அதெல்லாம் அசிங்கம்மா. அதெப்படி இன்னொருத்தன் நம்ம உடம்ப தொடுறத ஏத்துக்குறது? அதுக்கு செத்துப் போய்டலாம்மான்னு சொன்னா, நீ உன் பிரெண்ட்ஸ் கிட்ட எப்படி பழகுற? அவங்க கூட பைக்ல போற, மழைல கை புடிச்சுட்டு நனையுற, அவங்கள பாராட்டனும்னா தோள தட்டி சியேர்ஸ் சொல்ற, அதிகமான சந்தொசத்துலயும் உற்சாகத்துலயும் ஹக் பண்ணிக்குற, குரூப் ஸ்டடி நேரத்துல உன்ன மறந்து பசங்க தோள்ல சாய்ஞ்சு தூங்குற, அப்ப அதெல்லாம் அசிங்கம் இல்லையான்னு கேட்டா பக்குன்னு பதறிடும். ம்மா, அதெல்லாம் பிரெண்ட்ஸ்மா. அவன் ஒரு ஆண்ங்குற நெனப்பே எனக்கு வராதேன்னு நான் சொல்லுவேன். அதே மாதிரி ஒரு மிருகம், அதுகிட்ட இருந்து நீ தப்பிக்க போராடுற, முடியல, அதுக்காக அதையே நினைச்சுகிட்டா இருப்ப, மருந்து போட்டுட்டு காயம் சரியானதும் உன் வேலைய பாத்துகிட்டு தான போவன்னு கேட்டா ஆமான்னு சொல்றத தவிர வேற என்ன சொல்ல முடியும்?

ஆச்சர்யமா அம்மாவ நிறைய தடவ வச்சக் கண்ணு எடுக்காம பாத்துட்டே இருந்துருக்கேன். அவ வாய் வார்த்த இப்படி சொன்னாலும் என்னை கண்காணிச்சுகிட்டும், எனக்கு எதுவும் ஆகிடக் கூடாதுன்னு வேண்டிகிட்டே தான் இருப்பா. ஏதாவது அசம்பாவிதங்கள் நடக்கப் போகுதுன்னு தோணுற பட்சத்துல பதட்டமே இல்லாம எப்படி தப்பிக்க முயற்சி பண்ணணும்னு சொல்லிக் குடுப்பா. அதனால தானோ என்னவோ நான் வெளில போன நாட்கள்ல எல்லாம் ஒரு சின்ன சம்பவம் கூட நடந்தது இல்ல.

அம்மாவும் நானும் நிறைய விஷயங்கள் விவாதிப்போம். எனக்கு கல்யாணத்து மேல எல்லாம் நம்பிக்கை இல்ல அம்மா, ஆனா ஒரு பொம்பள புள்ளைய டெஸ்ட் ட்யூப் மூலமா பெத்துக்கணும்ன்னு ஆசையா இருக்குன்னு வெளிப்படையா அம்மா கிட்ட பேசுவேன். ஒரு வேளை நான் ஏதாவது தப்பு பண்ணிட்டு வயித்துல குழந்தையோட வந்தா நீ என்ன பண்ணுவன்னு கேள்வி கேட்ருக்கேன். அம்மாவுக்கு அபார்சன் பிடிக்காது. அதென்னமோ அந்த வார்த்தைய கேட்டாலே அம்மா அவ்வளவு நடுங்குவா. இதனால தெரிஞ்சே தான் இந்த கேள்விய நான் கேப்பேன்.

நீ பண்ணினது தப்பு. ஆனா அதுக்காக உன் வயித்துல வளர்ற குழந்தைய கலைக்க சொல்ல மாட்டேன். எங்கயாவது உன்னை கூட்டிட்டு போய் அந்த குழந்தைய பெத்துடுத்துகிட்டு அத வீட்டுக்கே தூக்கிட்டு வந்துடுவேன். உன்னையும் அப்படியே விட்டுற முடியாது. தப்பு செய்தா தண்டனை அனுபவின்னு சொல்லவும் முடியாது. அடுத்து உன்னோட நல்லது என்னன்னு யோசிப்பேன். உனக்கு என்ன இஷ்டமோ அது மாதிரி நீ இருந்துக்கோன்னு சொல்லுவேன்னு சொல்லுவா.

அம்மாவோட பேச்சுக்கள் எப்பவுமே என்னை எந்த சூழ்நிலையிலும் தயார் படுத்திக்குற மாதிரி தான் இருக்கும். எல்லாரும் ரொம்ப திமிர் பிடிச்சவன்னு அவள சொல்லுவாங்க. ஆனா என் அம்மா அத்தன அன்பானவ. கற்புங்கறது மனசுல இருக்கணும். ஒருத்தன நேசிச்சா அவன தவிர வேற யாரையும் மனசார கூட தொட நினைக்கக் கூடாதுன்னு சொல்லுவா. அதே நேரம் ஏமாற்றப் படுறோம்னு தெரிஞ்சா அவன தூக்கியெறியவும் தயங்கவே தயங்கக் கூடாதுன்னு சொல்லுவா.

அம்மாவ பொருத்தவரைக்கும் நம்மோட நிம்மதிய யார் பறிக்க நினைக்குறாங்களோ அவங்கள ஜெய்க்கவே விடக் கூடாது. அவங்களே நிம்மதியா இருக்குறப்ப, நாம இன்னும் அதிக நிம்மதியோட இருக்கணும்ன்னு சொல்லுவா.

இதே அம்மா குடும்பத்துக்காக நிறைய அட்ஜஸ்ட் பண்ணி போயிருக்கா. நிறைய விட்டுக் கொடுத்தல்கள். அத்தனை அன்பு. ஆனா ஒரு பொண்ணுனா இப்படி தான் இருக்கணும்ன்னு அவளுக்குள்ள நிறைய தீப்பொறி உண்டு. அத எல்லாம் எனக்கு ஊட்டி வளர்த்துருக்கா.

அடுத்து இந்த ஆண் பெண் உறவுங்குற தலைப்புக்கு வர்றேன். அம்மாவுக்கும் அப்பாவுக்கும் இருக்குற அன்னியோன்யம் நான் பாத்து பாத்து வளர்ந்த ஒண்ணு. எல்லா ஆம்பளைங்க மாதிரி என் அப்பா மூஞ்சிய எப்பவும் வெறப்பா தான் வச்சிருப்பார். ஆனா அவரையும் அப்பப்ப சிரிக்க வைக்குற திறமைசாலி என் அம்மா.

அப்பா எப்பவும் வெளிலயே தான் சுத்திட்டு இருப்பார். ஆனா அம்மாவோட பீரியட்ஸ் டைம்ல மட்டும் அப்பா அம்மாவ விட்டு நகர மாட்டார். அவளுக்கு நாப்கின் எடுத்து குடுக்குறதுல இருந்து, வலில துடிக்குறப்ப கைய புடிச்சுட்டு இருப்பார். அவ வயித்துல வெந்நீர் ஒத்தடம் குடுப்பார். நானும் தம்பியும் இத எல்லாம் எட்ட நின்னு பாத்துகிட்டே இருப்போம். அப்பப்ப தம்பியையும் வெந்நீர் எடுத்து தரவும் நாப்கின் எடுத்துக் குடுக்கவும் துணைக்கு கூப்ட்டுப்பார்.

நான் வயசுக்கு வந்த பிறகு எனக்கு நாப்கின் வாங்கிட்டு வந்ததெல்லாம் அப்பா, தம்பி, அப்புறம் என் பிரெண்ட்ஸ், அதுவும் பசங்க தான். எந்த விதமான தயக்கமும் இல்லாம நாப்கின் வாங்கி கேக்குற துணிவு எனக்கு என் அம்மா கிட்டயிருந்து தான் வந்துச்சு. இது எல்லா பொண்ணுங்களுக்கும் நடக்குற இயற்கை நிகழ்வு. இத மறைச்சு வைக்கனும்னு எந்த அவசியமும் இல்லன்னு சொல்லுவா.

அதனால தானோ என்னவோ, கடுமையான ரெத்தப்போக்கும் வயித்து வலியும் எனக்கு இருந்தா, அப்பாவ தவிர யாரையும் நான் பக்கத்துல விட மாட்டேன். எனக்கு என் உடம்பை மத்தவங்க பாத்தா ஒரு மாதிரி இருக்கும். அது பொண்ணா இருந்தாலும் சரி. ஆனா அப்பா கிட்ட அந்த கூச்சம் வர்றதில்ல. எனக்கு அந்த நேரத்துல பணிவிடை செய்றது எல்லாம் அப்பா தான். பாட்டி இருக்காங்க, ஆனா அவங்களையும் நான் என் ரூமுக்குள்ள விட மாட்டேன். எனக்கு வெந்நீர் ஒத்தடம் குடுத்து, சில நேரம் கீழ சிதறி கிடக்குற ரத்தக் கட்டிய கூட வாரி பாத்ரூம்ல போடுவார் அப்பா. தம்பியும் என்னோட ரூம் எல்லாம் நல்லா கழுவித் தருவான். அதென்னவோ அவங்க கிட்ட எனக்கு வர்ற கம்போர்ட் வேற யார் கிட்டயும் வர்றதில்ல.

இத எல்லாம் நான் ஏன் சொல்றேன்னா, பொண்ணுங்க எல்லாரும் மனுஷ ஜென்மமே இல்ல, அவங்க அடிமைங்கன்னு நிறைய பேர் நினச்சுட்டு இருக்காங்க. பொண்ணுங்கள அடிமைப் படுத்துறது தான் தன்னோட ஆண்மைய நிரூபிக்குற வழின்னு திமிறிக்கிட்டு திரியுறாங்க. அவங்களுக்கு சொல்லணும்ல... என் வீட்டு ஆண்கள பாருங்கடான்னு...

ஒரு பொண்ணு ரெண்டு ஆண்கள காதலிச்சா அவ பேரு ப்ராஸ்ட்டிடுயூட்... அதுவே ஒரு பையன் பண்ணினா அவன் ப்ளே பாய்... காலை சுத்தின பாம்பு நான், என்னை பத்தி உனக்கு நல்லாவே தெரியும்னு மிரட்டுறான். அப்படினா அவன் கிட்ட மாட்டிகிட்டு அந்த பொண்ணு என்ன கஷ்டப்பட்டுருக்கணும்? எல்லாம் பேசித் தீர்த்து அடுத்த நாளே என் கூட படுத்தான்னு சொல்றான். அப்படினா எப்படி மிரட்டி அவள வர வச்சு அவள கட்டாயப் படுத்தியிருப்பான். இதோட நம்மள விட்டுவான்னு மிரண்டு கூட அந்த பொண்ணு போயிருக்கலாம். இந்த மாதிரி விஷயங்கள்ல பசங்க ஈடுபட்டா இன்னும் அவன் ஹீரோ தான். ஆனா சமூகத்துக்கும் வீட்டுக்கும் பயந்து இந்த கால சுத்தின பாம்பு சொல்றத எல்லாம் கேட்டு நடக்குற பொண்ணுங்க ப்ராஸ்ட்டிடுயூட்...

அடப் போங்கப்பா.... இவங்க எல்லாம் சொந்த வீட்டுக்குள்ள அவங்க வீட்டுப் பொண்ணுங்க கஷ்டப்பட்டாலும் வக்கிரமா தான் பேசுவாங்க.... மனசே இல்லாத ஜென்மங்க...

நிறைய எழுதிட்டேன்னு நினைக்குறேன். சில பேரு என்னடா இந்த பொண்ணு இத எல்லாம் எழுதுறாளேன்னு நினைக்கலாம். ஆனா இந்த மாதிரியான விசயங்கள ஆரோக்கியமா விவாதிக்காம அவள கொல்லணும் அவன வெட்டணும்ன்னு பேசுறவங்கள பாக்குறப்ப எல்லாம் ஆத்திரம் ஆத்திரமா வருது. ஒவ்வொருத்தரும் அடுத்தவங்கள குறை சொல்றதுக்கு முன்னாடி நம்ம மனசுல இருக்குற அழுக்கை நீக்கினா போதும். ஒழுக்கமும் கட்டுப்பாடும் தான்னால வரும்...

.