மாற வேண்டிய கல்வி முறை

பொதுவா எங்களோட யூனிவெர்சிட்டில அதுவும் நாங்க சார்ந்த டிபார்ட்மென்ட்கள்ல யூ.ஜி, பி.ஜி பிள்ளைங்களுக்கு க்ளாஸ் எடுக்குறவங்க அந்தந்த ப்ரொபசர் கீழ பி.ஹச்.டி பண்ற ஸ்காலர்ஸ் தான்.

அதுவும் சீனியர் ப்ரொபசர்களோட ஸ்டுடென்ட்ஸ்னா கெத்து ஜாஸ்தி. இவங்க எம்.பில், பி.ஜி பிள்ளைங்களுக்கு க்ளாஸ் எடுப்பாங்க. ஜூனியர் ப்ரொபசர்களோட ஸ்டுடென்ட்ஸ் யூ.ஜி பசங்களுக்கு க்ளாஸ் எடுப்பாங்க.

என்னோட கைட் கொஞ்சம் சீனியர். அதனால அவருக்கு பி.ஜி பசங்களுக்கு க்ளாஸ் ஒதுக்கப்பட்டுருக்கும். போன வருஷம் வரைக்கும் நான் பி.ஜி ஸ்டுடென்ட்ஸ்க்கு தான் க்ளாஸ் எடுத்துட்டு இருந்தேன்.

இந்த வருஷம் தான் ஒரு ஜூனியர் ப்ரொபசர் மெடிக்கல் லீவ் போட்டுட்டு போக, அவங்க க்ளாஸ் அட்ஜஸ்ட் பண்றதுக்காக என்கிட்ட வந்து கேட்டாங்க.

அதெல்லாம் முடியாதுன்னு தான் நான் முதல்ல சொன்னேன், யூ.ஜி பிள்ளைங்களுக்கெல்லாம் க்ளாஸ் எடுத்தா நம்ம கெத்து என்னாகுறது? ஆனாலும் அட்லீஸ்ட் இன்னிக்கி ஒருநாளாவது போன்னு சொன்னதால தான் யூ.ஜி பிள்ளைங்களோட க்ளாஸ் போக சம்மதிச்சேன். சும்மா ஏதாவது சொல்லிட்டு வந்துடலாம்ங்குறது தான் என்னோட ப்ளான். இன்னும் ஒரு விஷயம் என்னனா நான் ரெகுலரா காலேஜ் போக மாட்டேன். பல நேரங்கள்லயும் வீட்ல இருந்தே வேலைய முடிச்சுடுவேன்.

அங்க போனதுக்கப்புறம் தான் தெரிஞ்சுது, அத்தன புள்ளைங்களும் நாம பேசுறத அத்தன ஆர்வமா கேக்குறாங்க. தயக்கமே இல்லாம கேள்விகள் கேக்குறாங்க. அவங்க கிட்ட விளையாட்டுத் தனம் இருந்தாலும் அதே ஆர்வம் கத்துக்குறதுலயும் இருக்கு. ஆண், பெண்ங்குற பேதம் இல்லாம ஒரு சமமான சோசியல் மூவ் இருக்கு அவங்ககிட்ட.

அவங்ககிட்ட நான் முதல்ல க்ளாஸ் எடுத்தப்ப தமிழ்ல பேச ரொம்ப தடுமாறுனேன். நிறைய வார்த்தைகளுக்கு தமிழ்ல என்னன்னு எனக்கு புரியாம ஒரு மாதிரி அபிநயம் பிடிச்சி நான் பேசினத வச்சே அவங்க தமிழ் பெயர கண்டுபிடிச்சு சொன்னாங்க. உண்மைய சொன்னா முதல் நாள் நான் அவங்களுக்கு ஆசான் இல்ல, அவங்க தான் எனக்கு ஆசானா இருந்தாங்க. நிறைய தமிழ் வார்த்தைகள் கத்துக்கிட்டேன். அத வச்சே ஆங்கிலத்த அவங்களுக்கு புரிய வச்சேன்.

எப்படி, மனுஷன், விலங்கு, பறவை, மீனினம்ன்னு வேறுபாடுகள் இருக்கோ அப்படித் தான் கண்ணுக்கு தெரியாத நுண்ணுயிர்களுக்கும் (இந்த வார்த்தைய அவங்க கிட்ட இருந்து கத்துக்குறதுக்குள்ள நான் தடுமாறிட்டேன்) பேக்டீரியா, வைரஸ், பங்கை, ப்ரோடோசோவா அப்படின்னு வேறுபாடுகள் இருக்கு. நாம மனுசங்களுக்கு எப்படி பெயர் வச்சு கூப்டுறோமோ அப்படி தான் அதுகளையும் ஒவ்வொரு பேரு வச்சு கூப்பிடுறோம். என்ன ஒண்ணு, எப்படி ஜப்பான் நாட்டுல உள்ளவங்க பெயர் நமக்கு புரியாதோ அப்படி தான் இந்த பெயர்களும் அவ்வளவு ஈசியா வாய்ல நுழையாது. அதுக்காக படிக்காம அப்படியே விட்டுற முடியுமா? அதுக்கு ஒரு வழி இருக்கு.

பேக்டீரியாவுல “ப்டெல்லோவிப்ரியோ”ன்னு ஒரு இனம் இருக்கு. பெயரை கேட்டாலே என்னவோ மாதிரி இருக்குல, இது என்ன பண்ணும்னா வேற பேக்டீரியாக்கள புடிச்சி சாப்ட்டுடும். அந்த அளவு சேட்டைக்கார பேக்டீரியா அது. உங்கள்ல யாரு ரொம்ப சேட்டைப் பண்ணுவான்னு கேட்டேன்.

அவங்க ஒரு பையன கை காட்டினாங்க. இவன் தான் எங்க சாப்பாட்ட எல்லாம் இண்டர்வல் நேரம் எடுத்து சாப்ட்ருவான் மேடம்ன்னு.

சூப்பர், இனி அவனுக்கு “ப்டெல்லோவிப்ரியோ”ன்னு பெயர் வச்சிடுங்க. அதோட இந்த “ப்டெல்லோவிப்ரியோ” க்ராம் நெகடிவ் வகைய சார்ந்தது, அதான் சேட்டை பண்ணுதுல, அப்ப நெகடிவ்ன்னு மனசுல பதிய வச்சுக்கோங்க. இதால ஆக்சிஜன் இல்லாம வாழ முடியாது, அதனால அத “ஒப்ளிகேட் ஏரோப்”ன்னு சொல்றோம், அதால வேற பேக்டீரியாக்கள சாப்டாம இருக்க முடியாதுல, அப்படி தான் ஆக்சிஜன் இல்லாமலும் வாழ முடியாதுன்னு சொன்னேன்.

அப்புறமா அந்த க்ளாஸ்ல பல பேருக்கு பேக்டீரியாவோட பெயர் தான். அதோட குணநலன்கள அனுசரிச்சு ஒவ்வொரு பிள்ளைக்கும் ஒவ்வொரு நாமகரணம். அதுக்கப்புறம் நான் க்ளாஸ் போறேனோ இல்லையோ அந்த மேடத்த வர சொல்லுங்கன்னு அவங்களே என்னை சிபாரிசு பண்றாங்க.

இந்த புள்ளைங்க ஆர்வத்த பாக்குறப்ப ரெகுலரா போகலனாலும் நம்மால முடிஞ்ச அளவு அவங்களுக்கு க்ளாஸ் எடுக்கப் போகணும்னு முடிவு பண்ணி வச்சிட்டு தான் அப்பப்ப நானே ஆர்வமா அவங்க க்ளாஸ்க்கு ஓடுறேன்.

உண்மைய சொன்னா, ஏனோ தானோன்னு இருக்குற மேற்படிப்பு படிக்குற பிள்ளைங்களுக்கு அடித்தளம் படிக்குற இந்த புள்ளைங்க எவ்வளவோ மேல். கெத்தாவது மண்ணாவது... அட்லீஸ்ட் கத்துக்கணும்ங்குற ஆர்வமும், புது விசயங்கள தெரிஞ்சிக்கணும்ங்குற ஆர்வத்தையும் நாம ஊட்டிட்டா போதும், இந்த பிள்ளைங்களோட பேஸ்மென்ட் நல்லா இருந்தா, இதே பிள்ளைங்க மேற்படிப்பு படிக்கும் போது சிறந்த மாணவர்களா வருவாங்களே. அந்த பேஸ்மென்ட் சரியில்லாம தான் பி.ஜி படிக்குற பிள்ளைங்க வெறும் புத்தகப் புழுவாவும், சுயமா சிந்திச்சு ஒரு ரிசெர்ச் பண்ற முடியாமலும் இருக்காங்க.

ஏதோ மத்தவங்களுக்கு சொல்லிக் குடுக்குற அளவுக்கு எனக்கு சில விஷயங்கள் தெரியுதுனா என்னோட பேஸ்மென்ட் அப்படி. கேள்வி மேல கேள்வி கேட்டு நான் அத்தன படுத்தியும் பொறுமையா எல்லா கேள்விக்கும் பதில் சொல்லித் தந்தாங்களே அவங்களால தான் நான் இன்னிக்கி ஓரளவு என்னோட துறை சார்ந்த விஷயங்கள்ல ஆர்வமா இருக்கேன், இன்னும் கத்துக்குறேன்.

உச்சாணிக் கொம்புல இருந்துகிட்டு நான் மேல ஏறி வந்துட்டேன்னு சொல்றது வாழ்க்கை இல்ல, ஒவ்வொரு புள்ளைங்களா மேல ஏத்தி விட்டுட்டு, எப்பாவாவது வழியில பாக்குறப்ப எங்க மேடம்னு ஓடி வந்து கைப்புடிப்பாங்க பாத்தீங்களா, அது தான் வாழ்க்கை. ஸ்கூல் டீச்சரா போலாம்னா, அது பத்தி எதுவும் தெரியாது, ஆனாலும் எனக்கு இப்ப பேஸ்மென்ட் வாழ்க்கை ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. அடுத்த வருஷம் வாய்ப்பு கிடச்சா முழு நேர யூ.ஜி ஸ்டாபா மாறிடணும்.

ஏணி ஏறுறதுக்கு மட்டுமில்ல, இறங்கி வந்து கைகுடுத்து தூக்கி விடுறதுக்கும் தான்.




.